Jest uznawany za papier ozdobny. I choć sama nazwa „papier ozdobny” niewiele mówi, bowiem nie określa precyzyjnie ani rodzaju, ani gramatury, ani właściwości papieru, to sugeruje jego zastosowanie. Taki papier uznawany jest za elegancki, luksusowy i stosuje się go często do kopert, kart okolicznościowych, zaproszeń, listów firmowych (wraz z tłoczeniem), jako okładkę, czy do produkcji opakowań.

Jest to papier niepowlekany, do którego w trakcie produkcji dodano barwnik. Następuje to w trakcie procesu wypełniania masy papierniczej, który ma obniżyć przezroczystość papieru, poprawić gładkość, obniżyć porowatość i zwiększyć gramaturę. Do barwienia masy papierniczej wykorzystuje się barwniki rozpuszczalne lub kolorowe pigmenty.¹ Barwę papieru mierzy się metodami kolorymetrycznymi i wyraża się ją w trójchromatycznych współrzędnych CIE.² Dzięki tej technice kolory są wyjątkowo trwałe, a sam papier cechuje się wysoką nieprzezroczystością.

Ma bardzo szerokie zastosowanie i umożliwia wykonanie uszlachetnień. Aby jednak określić jego dokładne właściwości drukowe trzeba wziąć pod uwagę: gramaturę papieru, jego gładkość, chłonność, możliwości absorpcyjne, ph, jego barwę, stabilność wymiaru, skłonność do pylenia oraz odporność powierzchni na zrywanie.³ Można go stosować zarówno do druku offsetowego, cyfrowego, jak i sitowego. Idealnie nadaje się pod suche tłoczenie, hot i cold stamping. Papier ten jest w przekroju w tym samym kolorze, jest bowiem barwiony tak, aby koloru nabrał cały materiał, a nie tylko powierzchnia, dzięki czemu w elementach wyciętych, czy zagiętych nie ukazuje nam się nagle biały kolor niebarwionego papieru.

Wyjątkowo ciekawym zastosowaniem papieru barwionego w masie jest jego wykorzystanie w kaszerowanych wizytówkach. Papier ten jest elementem nadającym kolor krawędziom wizytówki – wkleja się go pomiędzy białymi warstwami papieru. Dzięki temu wizytówki są grubsze niż tradycyjne i zyskują niepowtarzalny charakter.

1 Vide: Panak J., Ceppan M., Dvonka V, et.al, Poligrafia, procesy i technika, Warszawa 2002, s. 158.

2 Ibidem, s.168.

3 Ibidem, s. 164-170.